Zal ik mijzelf de titel foto detective geven? Ik begin me namelijk wel steeds meer zo te voelen. Mijn liefde voor fotografie en foto’s is groot, maar mijn interesse in oude foto’s is nog groter. Het blijft mij fascineren hoe we kunnen terugkijken naar een tijd die geweest is. De mensen die erop staan zijn vergeten en begraven. Zo ben ik een aantal jaren geleden een onderzoek begonnen naar 13 doosjes gevuld met glasnegatieven. Na volharding in het speuren naar de oorsprong van deze foto’s en wie de gefotografeerde mensen zijn heb ik mijn bevindingen samengevat in het boekje Verborgen in doosjes.

Deze hele speurtocht naar onbekende verhalen en personen vond ik superleuk. Een aantal maanden geleden zag ik een partij negatieven te koop staan op CataWiki. Ik had nog nooit van mijn leven geboden op een veiling, maar tot mijn verbazing was ik de ‘winnaar’ na het plaatsen van een bod.

Het geheel kwam keurig verpakt bij mij thuis aan en het eerste wat ik dan bekijk is de verpakking. Liggen er briefjes in de negatiefdoosjes? Staat er iets op geschreven? Kleine aanwijzingen die mij misschien verder kunnen helpen in mijn onderzoek naar oorsprong en personen. Niet geheel onbelangrijk is om te weten of de foto’s van één eigenaar zijn geweest, het kan ook een bij elkaar geraapte partij zijn. Op één doosje zat een briefje geplakt met daarop beschreven de inhoud van het doosje. Ik kon twee namen ontcijferen, Willy en Fop en de jaren 1940 en 1941.

Het ontvangen materiaal

Tussen de negatieven waren knipsels gelegd om krassen te voorkomen. De afdruk op een aantal van die knipsels deden mij vermoeden dat de eigenaar in het onderwijs had gezeten. Dus de geschreven tekst op het doosje en de knipsels gaven al wat informatie over de fotograaf.

De knipsels

De volgende stap was het inventariseren en digitaliseren van het negatief- en dia-materiaal. Het werd op CataWiki aangeboden als 100 glasnegatieven. Dit klopte niet helemaal, ruim dertig waren celluloid negatieven en er zaten lantaarndia’s en zwart/wit dia’s tussen. En het waren er geen honderd.

In een volgend artikel het doodlopende spoor.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *