single

Rue de la mer rouge

9 december 2024
The Impact of 5G Technology

Rue de la mer rouge

Ik heb een nieuwe foto aan mijn verzameling toegevoegd van Alexandre Leroux. De afbeelding is gemaakt in de negentiende eeuw in één van de oude straatjes in de wijk Casbah in Algiers.

Alexandre Leroux

Alexandre Leroux (ook gespeld als Alexandre Le Rous) was een Franse fotograaf die actief was in de tweede helft van de 19e eeuw. Hij werkte voornamelijk in Algiers, Algerije, dat destijds een Franse kolonie was. Leroux stond bekend om zijn prachtige foto’s die een belangrijk visueel archief vormen van het Algerijnse landschap, de architectuur, en het dagelijks leven in die tijd.

Kenmerken van zijn werk:

  1. Orientalisme:
    Leroux’s foto’s weerspiegelden de westerse fascinatie met de “Oriënt”. Zijn beelden romantiseerden vaak de exotische aspecten van Algerije en benadrukten de culturele en architecturale rijkdommen van het gebied.

  2. Architectuurfotografie:
    Hij legde veel historische locaties en gebouwen vast, zoals moskeeën, paleizen, en oude stadsgedeelten (medina’s). Zijn werk bood een gedetailleerde en artistieke kijk op de unieke architectuur van Algiers en andere delen van Algerije.

  3. Portretten en Etnografie:
    Naast landschappen en architectuur maakte Leroux ook portretten van lokale bewoners. Deze beelden waren vaak gestileerd en bedoeld om een beeld te geven van “authentieke” Algerijnse levenswijzen, hoewel ze soms waren beïnvloed door westerse stereotypen.

Technieken:

  • Albumine prints:
    Leroux gebruikte albuminefotografie, een populaire techniek in de 19e eeuw waarbij glasnegatieven werden gebruikt om scherpe details en rijke tonen te bereiken.

  • Compositie:
    Zijn composities waren zorgvuldig uitgedacht, vaak met een focus op symmetrie en een schilderachtige presentatie.

 

Historisch belang:

De foto’s van Alexandre Leroux zijn niet alleen waardevol als kunstwerken, maar ook als historische documenten. Ze bieden een blik op het koloniale Algerije en laten zien hoe Franse fotografen het land vastlegden vanuit een Europees perspectief. Tegelijkertijd behouden zijn beelden een esthetische kwaliteit die ook vandaag de dag bewonderd wordt.

Zijn werk wordt vaak vergeleken met dat van andere oriëntalistische fotografen zoals Félix Bonfils en Jean-Baptiste Alary, die ook actief waren in Noord-Afrika en het Midden-Oosten. Hoewel Alexandre Leroux minder bekend is in vergelijking met deze namen, heeft hij een belangrijke bijdrage geleverd aan de visuele cultuur van de negentiende eeuw.

Rue de la mer rouge

De foto is gemaakt op Rue de la mer rouge, een locatie waar Alexandre meerdere foto’s heeft gemaakt van verschillende mensen die die plek passeren. Wanneer je de straat op Google maps probeert op te zoeken kom je bedrogen uit. Ik ontdekte dat alle Franse straatnamen zijn vervangen door Arabische en het stadsplan niet gedetailleerd is. Na een beetje zoeken op oude kaarten kon ik wel ongeveer zien waar de straat heeft gelegen of misschien nog ligt.

Het was in ieder geval een plek die door meerdere kunstenaars en fotografen werd vastgelegd. Van de foto in mijn bezit heeft men voor de toerist in de 20ste eeuw ansichtkaarten uitgegeven.

Collotypie

Toen ik de foto eenmaal per post had ontvangen vanuit Parijs, heb ik er een scan van gemaakt. In Photoshop kon ik de foto nader bekijken en ontdekte dat het geen foto-emulsielaag is. Er zat een structuur in die mij onbekend was, na wat onderzoek op internet ben ik erachter gekomen dat het een collotypie is. Ik neem het de verkoper niet kwalijk want die wist blijkbaar ook niet precies wat hij in handen had.

Het is een oude vlakdruk techniek die vooral voor foto’s werd gebruikt tussen 1870 en 1920. Een glas- of metaalplaat werd voorzien van een lichtgevoelige gelatine laag. De belichte delen werden uitgehard, de donkere partijen worden dan waterafstotend in tegenstelling tot de lichte delen. Door gebruik te maken van een vette inkt kon men halftoon afdrukken maken.

Het is een drukproces dat het origineel zeer goed benaderd en dus weinig verschilt van een albumine druk. Daarbij moest men gebruik maken van het originele negatief, waardoor het vergelijkbaar is met een fotoafdruk maar dan gebruikmakend van drukinkt.

Geri van den Boom

Leave a comment

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *