[cws_sc_dropcap]I[/cws_sc_dropcap]k woon nu 20 jaar in Tilburg en ben van deze stad gaan houden. Het is er nooit saai, heeft alles wat een mens nodig heeft en is omringt met prachtige natuurgebieden. Na een drukke werkweek ga ik wat mentale rust opsnuiven op de Regte Heide, Gorp en Roovert, Loonse en Drunense duinen of loop een rondje om het Galgenven.

Als fotograaf ben ik altijd met beeld bezig en visualiseer dan bijvoorbeeld tijdens zo een wandeling dat er een bushokje tussen de bomen staat. Geen weg er langs, gewoon een bushokje zonder doel en het zou nog vreemder zijn als er dan daadwerkelijk mensen gaan staan. Waar wachten ze dan op? Dit soort rare gedachtekronkels brachten me op het idee om elementen uit de stad te combineren met de gebieden waarin ik regelmatig wandel. Wat voor vervreemding zal dat opleveren? Hoe ziet dat eruit? Door dit gewoon uit te gaan voeren kan ik het daadwerkelijk zien.

Zo ben ik gestart met de Hasseltse Kapel die door de zandverstuiving van de Loonse en Drunense duinen wordt gegrepen. Het beeld fascineerde mij wel, ben daarop gaan voortborduren en heb nu een aantal surrealistische beelden gecreëerd. Raar om die bekende Tilburgse stadselementen losgekoppeld te zien van hun plek en de stad zelf. Daardoor ontstaat een geheel nieuw landschap. Of moet ik zeggen stadslandschap?